Ceza adalet sisteminde uzlaştırma, fail ile mağdur arasında gönüllü bir anlaşma yoluyla onarıcı adaleti sağlamayı amaçlar. Ancak birden fazla kişinin mağdur olduğu suçlarda, uzlaşmanın nasıl uygulanacağı çoğu zaman tartışma konusu olur.

Genel kural, birden fazla mağdur veya suçtan zarar görenin bulunduğu durumlarda uzlaşmanın sağlanabilmesi için tüm mağdurların uzlaşmayı kabul etmesi gerektiğidir. Mağdurlardan biri bile uzlaşmayı reddederse, uzlaşma kısmen dahi sağlanamaz.

Ancak Ceza Muhakemesinde Uzlaştırma Yönetmeliği’nin 7. maddesinin 4. fıkrası, bu duruma bir istisna getirir. Buna göre, “birden fazla suç olmasına rağmen kanunda tek ceza öngörülen hâllerde her suç için ayrı ayrı uzlaştırma yapılır.”

Bu hüküm, örneğin bir otobüs kazasında birden fazla kişinin yaralanması ya da tek bir fiille birden fazla kişiye hakaret edilmesi gibi durumlarda, her mağdurla ayrı ayrı uzlaştırma yapılabilmesine imkân tanır. Böylece mağdurlardan bazıları uzlaşmayı kabul ederken, bazıları reddetse bile kısmi uzlaşma gerçekleşmiş olur.

Uygulamada, uzlaşmayı reddeden tarafların beyanı teklif formuna açık şekilde “uzlaşmak istemiyorum” ifadesiyle geçirilir ve rapora eklenir. Tüm mağdurların uzlaşmayı kabul etmesi halinde ise süreç herkes açısından tamamlanmış sayılır.

Bu nedenle uzlaştırmacıların, birden fazla mağdurun yer aldığı olaylarda her mağdurun iradesini ayrı ayrı alması ve her suç için bağımsız uzlaştırma süreci yürütmesi büyük önem taşır.

Uzlaştırmacı Temel Eğitimi için tıklayınız.


Uzlaştırmacı Yenileme Eğitimi için tıklayınız.